γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Πολιτική κάποτε είναι το περιτύλιγμα για να
ξεπουλήσεις τις ρίζες σου και τον λαό σου χωρίς ίχνος ντροπής...αλλά τηρώντας τα προσχήματα...κι αυτά όχι πάντοτε...
Μεταξύ πολλών άλλων ρυπαροτήτων...
Πολιτική επίσης είναι να καμουφλάρεις τα πάντα τόσο καλά που
ακόμη και το πιο δύσοσμο δηλητήριο να μπορεί να κρυφτεί σ’ ένα πιάτο φαγητό,
τόσο έντεχνα που να μην το πάρει χαμπάρι κανένα θύμα...
Αντιθέτως, να σ' ευχαριστούν κι από πάνω ως τον Ήρωα του Λαού...ή "των Λαών"...
Κι αν κάνουν πως αγριεύουν τα πράγματα, ε, ανακατεύεις λίγο την πολιτική τράπουλα, ανακατατάσσεις το πολιτικό σκηνικό και ούτε γάτα, ούτε ζημιά...
Ο Λαός δεν θα θυμάται τίποτα από τις λαμογιές τους...
Η αποπλάνηση και η παραπλάνηση άλλωστε είναι το αγαπημένο τους παιγνίδι...
Κι αν μάλιστα βάλεις άλλους να το παίξουν, πχ τα ΜΜΕ, ούτε που θα αντιληφθεί κανείς τίποτα...
Ποιός θα μπορούσε πχ να δει κάτι βρώμικο σε μια τόσο
«εκθειαστική, δοξαστική πρόταση» όπως το «να δοθεί το Νόμπελ ειρήνης στους
κατοίκους των νησιών μας» για τον ανθρωπισμό τους;
Πιο συγκεκριμένα, για το ότι περιέθαλψαν τους πρόσφυγες...
Ποιούς;
Ναι, αυτούς που μέχρι χτες τους έλεγαν ισλαμιστές λαθρομετανάστες...